Forsetakosningar í Bandaríkjunum

Það lítur út fyrir spennandi forsetakosningaár árið 2008.  Að minnsta kosti verður kosið um forseta Bandaríkjanna og jafnvel um forseta Íslands ef marka má fréttir af því að Ástþór Magnússon ætli að bjóða sig fram í þriðja sinn.

Næsta öruggt þykir að Repúblikanar munu ekki eiga næsta forseta Bandaríkjanna eftir 8 ára stormasama valdatíð George W. Bush.  Óvinsældir hans hafa vaxið mjög mikið og þykir mér ekki ólíklegt að þau gildi sem flokkur hans stendur fyrir hljóti mun minni hylli meðal almennings í Bandaríkjunum. 

Kastljósið beinist því helst að frambjóðendaefnum Demókrataflokksins.  Forkosningar verða haldnar í öllum fylkjum BNA núna næstu vikur og eru þær fyrstu í Iowa fylki í dag.  Samkvæmt síðustu skoðanakönnunum sem gerðar voru áður en kjörstaðir opnuðu var Barack Obama kominn með forystuna með 31% atkvæða, John Edwards með 27% og Hillary Clinton með 24% atkvæða.

Mjög mikilvægt er að fá góða útkomu út úr fyrstu forkosningunum því þær virðast gefa tóninn og fordæmi fyrir það sem á eftir kemur.  Hillary Clinton hefur þótt gríðarlega sigurstrangleg í þessari baráttu en Obama og Edwards verið töluvert á hæla henni.  Ef skoðanakönnunin sem Reuters birti  í morgun virðist dæmið vera að snúast við, Obama í hag.  Ef svo fer er það gríðarlegt pólitískt áfall fyrir Hillary.

Hvað það er sem veldur þessum viðsnúningi er ekki alveg gott að átta sig á en víst má telja að óvæntur stuðningur Opruh Winfrey við Obama hlýtur að teljast vera hvalreki á fjörur hans.  Oprah hefur verið ötull stuðningsmaður Clinton hjónanna og átti hún víst erfitt með að taka þessa ákvörðun.  Oprah nýtur gríðarlegra vinsælda í BNA sem og víða í heiminum.  Hún hefur látið til sín taka á flestum sviðum samfélagsins og vakið athygli á mörgum málum og gert mörg góðverk.  Á tímabili var talað um að hún sjálf myndi bjóða sig fram til forseta.  Það hefði kannski ekki verið svo galin ákvörðun.  Hún er eldklár, valdamikil svört kona sem virðist hafa ríka siðferðiskennd og hjartað á réttum stað. 

Ég sjálf hef ekki verið mjög hrifin af Hillary Clinton, mér finnst hún hafa haft of mikil völd of lengi og er orðin of mörgum háð.  Það er engum hollt að hafa mikil völd lengi.  Hún hefur haft tvær skoðanir á Íraksmálinu og ekki tókst henni að þoka málum varðandi heilbrigðismálin í BNA sem hún ætlaði nú aldeilis að taka til endurskoðunar þegar maður hennar varð forseti og fól henni það hlutverk.  Hún hefur þegið töluverðar greiðslur frá bandarísku tryggingafélögunum og virðist sem þau hafi keypt sér þögn hennar.

Mér finnst líka ógnvænleg tilhugsun að tvær fjölskyldur skuli ráða forsetaembætti BNA í 24- 28 ár.  George Bush eldri tók við embættinu 1989, Clinton þar á eftir, George W. Bush 2001 og ef Hillary kemst að og situr í 8 ár eru það samfleytt 28 ár sem þessar 2 fjölskyldur sitja á stóli forseta Bandaríkjanna.

Barack Obama virkar vel á mig og spái ég því að hann sigri forkosningarnar og verði frambjóðandi Demókrata og þar með næsti forseti BNA.  Hann viðurkenndi að hafa prófað eiturlyf á sínum yngri árum og virðist það vera hans stærsti glæpur.  Í mínum eyrum hljómar það eins og ærleg viðurkenning á rangri ákvörðun í æsku.  Hvert okkar gerði ekki einhver glappaskot í æsku??  Er hann ekki kannski bara stærri maður fyrir vikið að þora að viðurkenna mistök sín?

Hvort heldur sem Obama vinnur eða Clinton verður það sögulegt í BNA að svartur maður eða kona er í fyrsta skipti forseti Bandaríkjanna.