Þetta getur ekki beðið lengur

Seðlabankastjóri verður ekki skilinn öðruvísi en svo að "ástandið" sé öllum öðrum að kenna en Seðlabankanum.....  Fyrst nefnir hann ríkisstjórnina svo fjármálaeftirlitið og svo bankana sjálfa.  Ég veit ekki hvort Davíð veit það ekki en Fjármálaeftirlitið er stofnun sem heyrir undir Seðlabankann...

Sagt er að Seðlabankastjóri hafi margsinnis varað við yfirskuldsetningu bankanna en enginn hlustað. Síðan hvenær er Davíð þekktur fyrir það að láta ekki hlusta á sig??  Vandinn er bara sá að hann átti sjálfur að taka á þessu en vill ekki axla ábyrgðina. Vextir, bindiskylda og lausafjárreglur eru þau verkfæri sem til eru í Seðlabankanum en voru ekki nýtt.   Davíð stóð í vegi fyrir því að leitað yrði til IMF, hann ætlaði ekki að borga skuldir óreiðumanna og ICESAVE deilan fór í hart, nú vill hann ekki inn í ESB og ætlar ekki að gefa sig með það og hefur nú hafið vörnina.

Ég er ein af þeim sem dáðist að Davíð á sínum tíma og var í klappliðinu þegar hann kvaddi formannsstól Sjálfstæðisflokksins á landsfundi flokksins árið 2005.  Mér fannst hann kraftmikill, hugrakkur og skemmtilegur stjórnmálamaður þó ég væri fjarri því alltaf sammála honum.

Núna sést það vel hversu pólitískar stöðuveitingar veikja allt innviði stjórnkerfisins og trúverðugleika stjórnvalda gagnvart almenningi í landinu en ekki síður er það áhyggjuefni gagnvart trúverðugleika Íslands í alþjóðasamfélaginu.

Ég hef rætt það núna í mánuð við ýmsa kunningja mína í pólitík eftir að ég heyrði Jón Daníelsson ræða það á fyrirlestri hér í Háskólanum að eitt af lykilatriðunum í lausn okkar kerfislægu vandamála væri að sameina Fjármálaeftirlitið og Seðlabankann.  Þetta tel ég vera lið í því að styrkja eftirlitskerfi fjármála á Íslandi auk þess sem slík aðgerð býður upp á að styrkja trúverðugleika þess, en einungis ef fagfólk verður sett í allar stöður við sama tilefni.  Mér er það því mikið ánægjuefni að sjá að þetta mál er komið á dagskrá.

Það sem veldur mér hins vegar vonbrigðum er að mér sýnist forsætisráðherra ætla að taka höggi seðlabankastjóra og bara bjóða honum hinn vangann.  Ég er farin að efast um það hver raunverulega ræður hér ferðinni.  Það blasir við að íslenska þjóðin vill inn í ESB.  Ég er ekki viss um að núverandi forsætisráðherra okkar yrði trúverðugur í þeim aðildarviðræðum.  Ég efast um að hann langi til þess.

Sagt er að Sjálfstæðismenn óttist klofning og eflaust eru þeir til sem óttast hann.  Nú á þessum tímum sést það vel hversu mikill munur það raunverulega er á hugmyndafræði innan Sjálfstæðisflokksins annars vegar þeirra sem aðhyllast frjálshyggju og hins vegar þeirra sem aðhyllast íhaldsstefnu.  Mér persónulega þætti ekkert erfitt að horfa fram á klofning í flokknum ef það þýddi það að frjálshyggjan og íhaldið yrðu sitthvor hugmyndafræðin í sitthvorum flokknum.  Á sama hátt og kommúnisminn féll endanlega fyrir 20 árum er frjálshyggjan fallin nú.  Ég óttast það ekki að frjálshyggjuflokkurinn tæki fylgi af íhaldsflokknum heldur þvert á móti auka það.

Jólahreingerning er framundan.

Ákvörðun tekin fljótt